نور امید

در پست قبلی نقاط ضعفی را که به نظرم در جامعه بومی هرمزگان مشهود بود،بیان کردم.ار آنجایی که خوب و بد درکنار هم هستند،در این پست تصمیم بر آن گرفتم که نقاط روشن و امید بخشی را که در جامعه هرمزگان دیدم،مورد بررسی قرار دهم.نقاطی که حاکی از حرکت هرمزگان به سوی پیشرفت است.

یکی از امید بخش ترین موضوعاتی که آن را می توان بیداری سیاسی مردم هرمزگان نامید حمایت از نیروی بومی برای اداره استان بود.تجمع و حمایت مردم برای انتخاب استاندار بومی،نوید از ارزش یافتن بومی گرایی و اعتماد به توانایی یک هرمزگانی در میان مردم بومی بود.اتحاد وهمدلی نیروی تحصیلکرده در ادارات استان برای کمک به هرمزگان و کمک به نیروی بومی کم تجربه،نقطه روشن دیگری در مسیر پیشرفت هرمزگان بود.مهندسینی که با اثبات شایستگی خود ادارات استان را می چرخانند.بدون شک دوران هرمزگان حال حاضر شاهد بیشترین تعداد مدیران بومی تحصیلکرده در دستگاه های کاری و مدیریتی خود است،موضوعی که می تواند جلوی قطار نیروهای غیر بومی مهاجر به استان را بگیرد.
موسیقی یکی از نماد های هنر هرمزگانی است.موسیقی ای که ما هرمزگانیها سعی در شناساندن آن به عنوان شناسنامه ی فرهنگی خود،به دیگران داریم.موسیقی ای که ادعا داریم با موسیقی شناخته شده به عنوان موسیقی جنوبی متفاوت است و پارامتر های مختص به هرمزگان را در خود دارد.سال گذشته با ایجاد سایت شرجی دات کام به همت جوانان علاقمند به موسیقی بومی هرمزگان کلاس و شخصیت خاصی به موسیقی هرمزگان داده شد.سایتی که موسیقی هرمزگان را شناسنامه دار کرد و نظم خاصی به سیل هنرمندان این عرصه در هرمزگان بخشید.کنسرت هادی آرمین ،خواننده ی بومی و خوش آتیه  که با استقبال بی نظیری مواجه شد،نشان از علاقه مردم به موسیقی بومی هرمزگان و حمایت از هنرمندان بومی دارد.
در زمینه فعالیت های اجتماعی،NGO هایی که توسط جوانان استان برنامه ریزی می شوند،بیانگر بالا رفتن سطح اجتماعی جامعه هرمزگان است.برنامه هایی از قبیل:پاکسازی ساحل،عیادت از سالمندان،سر زدن به بچه های بهزیستی و حضور دسته جمعی در نمایشگاه های هنرمندان استان از فعالیت های این NGO ها است.در زمینه NGO های علمی،جمعیت دانش آموختگان هرمزگانی محصل در تهران امید بخش بزرگی در راه پیشرفت علمی جامعه آینده هرمزگان است.دانش آموختگان بومی که مسلما روابط و همکاری بین آنها در جامعه هرمزگان نقش مثبتی را در پیشرفت استان ایفا خواهد کرد.در پایان به نظرم با همکاری وحمایت از این حرکات مثبت،تغییراتی را که به دنبال آن هستیم،در جامعه مان می توانیم ایجاد کنیم.فکر می کنم این شعر لنگستون هیوز-شاعر آزادی خواه آمریکایی- حس من نسبت به جامعه امروز هرمزگان را بهتر بیان می کند.

آی غول ِ چُرتالو!

یه مدت لمیده بودی.
حالا دارم صاعقه رُ می‌بینم و
تندرو
تو لبخندت.
حالا من
ابرای توفانی رُ می‌بینم و
آسمون غرنده و
معجزه و
شگفتی ِ تازه رُ
تو اون چشای بیدارت.
هر قَدَمت
جهش تازه‌یی رُ نشون میده

تو رونات.